هزارهها ساکنان اصلی و بومی افغانستان بوده و از نظر مذهبی اکثرا شیعه اثناعشری هستند، به پیامبرj و اهل بیت و ولایت مولا علیm اعتقاد راسخ دارند ولی بخش قابل توجهی از هزارهها پیرو مذهب اسماعیلیه و حنفی میباشند. در مورد تاریخ، اعتقادات و مراسم مذهبی اسماعیلیهها پرسشهای زیادی وجود دارد؛ این مذهب از کی در این منطقه رواجیافته، جمعیت پیروان آن چقدر است، در کدوم مناطق زندگی میکنند، باورهای اعتقادی و مراسم مذهبی آنان چگونه هست و در افغانستان با چه فراز و نشیبهای همراه بوده، خیلی مشخص نیست و در این زمینه آمار دقیق و قابل اعتماد وجود ندارد. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی تلاش شده است تا برای پرسشهای فوق پاسخ بیابد. در مجموع به این نتجیه رسیده است که فرقه اسماعیلیه از همان آغاز پیدایش در افغانستان نفوذ کرده و با فعالیتهای علمی، فرهنگی و مذهبی ناصرخسرو از سال 444 تا 481 هق، در بلخ و بدخشان و سایر مناطق گسترش یافت و بهدلیل صعبالعبور بودن بدخشان از قتلعام مغولان در امان ماند و بدخشان تبدیل شد به پناهگاه امن و مرکز اصلی فعالیتهای مذهبی و فرهنگی این فرقه ولی بعد از حاکمیت استبداد و تعصبات کور مذهبی در افغانستان، دوران طلایی آنان بهپایان رسید، از نظر علمی، فرهنگی و اقتصادی دچار انحطاط و افول گردید، عقاید آنان با خرافات و توهمات آمیخته شد؛ در مورد حضرت علیm و امامان اسماعیلیه غلو میکنند و به احکام شرعی التزام چندان ندارند. در مناطق مختلف عمدتا در بدخشان با فقر و فلاکت زندگی میکنند؛ البته در این اواخر مؤسسه آقاخان وضعیت اقتصادی آنان را اندکی تغییر داده است.